gauw maar gaan slapen, want ik ben erg vermoeid
bejaardheid van geest en loodzware leden
schril, schriel, schreien
het is koud in de kamer, er leeft weinig moed
dus ogen wijd open, ik mis liefde het meest
schril, schriel, schreien
veel angst voor de droom die benedenbeds loert
sinds tijden vergeetachtig en carriëreziek
schril, schriel, schreien
urenlang draaien, nachtzweet zwart en glad
geen diesel geen kracht voor een komende dag
schril, schriel, schreien
digitale rotherrie, door de wekker gezoend
komt geheid nader, zoals ik ver van jou sta
schril, schriel, schreien
de stropdas gedekt, ik draag morgen duur katoen
I-phone geladen geholsterd in commercie en geld
schril, schriel, schreien
schril, schriel, schreien
schril, schriel, schreien
elke nacht is er de smeking voor het erbarmen van de kleine dood
een schril, schriel, schreien
-taalluister-
-
1 vlerken in ‘t zwerk
-
2 Poetry & Coffee Shore edition: maximaal applaudiseren voor een internationaal dichtpodium
-
3 Kneus
-
4 Ongehoorzaam verglijden
-
5 Geelwit met paarse verf schilderen. Recensie ‘Woorden temmen’ van Kila&Babsie
-
6 Gij dode meissies
-
7 lampduister rusteloos geflikker
-
8 gedicht: het re gen
-
9 Riemeinden
-
10 “ja maar hoe dan?” “Nobody knows muchacho”