Poetry & Coffee Shore edition: maximaal applaudiseren voor een internationaal dichtpodium

Het was geen avond als alle andere.
Daarvoor was de ondergang van de zon te protserig.
Daarvoor waren de kinderen op de strandtrampolines te gezeglijk.
Daarvoor maakte de derde editie van Poetry & Coffee een te grote indruk.

Bedacht en georganiseerd door Shida Khizou en Nathalie van Meurs neemt dit evenement bij strandtent The Shore in Scheveningen zijn loop op de avond van 5 oktober.

Synchroon met een donkerende hemel ontstaan er contouren van een bijzonder gebeuren. Soms is dat zo. Dan vormt zich gaandeweg een symbiose. Dan vloeien speelgoedauto’s, geluid, publiek, thee, licht, mengpaneel en glanzende ogen ineen en raakt zowel muziek als lyriek steeds weer een soft spot.

Fijn om die beweging mee te maken.
Onwennig in deze wereld nog, maar Shida stelde als levendige presentatrice van de avond  mij en mijn medetoeschouwers na het warme welkom direkt op ons gemak. Om daarna op sympathieke wijze maximaal applaus en gejoel voor de artiesten te eisen.

Terecht! Zo zou al snel blijken. Bij ieder optreden.

Want daar was, ingekaderd in het fluweelzwarte van de Scheveninger avond, een podium. Een plek in de spotlights die beurtelings het thuis was van dichteressen en zangers, van poëten, gitaristen, rappers, spoken word artiesten en multi-instrumentalisten.

Een gezelschap van plaatselijke, nationale en internationale artiesten. Het was in een vlot tempo genieten van Lotte Linthorst, Carina Fernandes, Adil, Dean Arma, Hartslagen en anderen.

Als eerste optredende artiest betreedt Nathalie van Meurs het podium. Zij is medeorganisator maar dus ook aangeraakt door Clio, godin der poëzie. Nathalie leest slechts één gedicht voor, maar dat is dan wel speciaal afgestemd op de lokatie.
Parafraserend verhaalt zij van lichaamloze natuur, verpakt in zandigheid, golven en schuimig eb. In haar gedicht getoverd elementale aantrekkingskracht en kleur in de grijze idylle van het transformeren. Raak !

Daar waren Frank van Westbroek en Ramón van Gammeren. Die droegen met ‘Spreekuur‘ vlagerig of deinend, krachtig en teer in onvoorspelbare ritmewisselingen hun gedichten voor. Daarbij uitroeptekens en komma’s, accent-aigus en trema’s muzikaal omlijstend om zo hun punt te helpen maken. Ze verzorgden twee fantastische sets poëziechiatrie en vormden een spetterende afsluiter van de avond.

“Hee hoi moet je horen dit gaat er in me om.” Woorden van Lotte Linthorst die daarna humorvol en stuitend herkenbaar een treincoupé en wat medereizigers uit het hoofd voor ons uit doeken doet. Wat denken we wel niet. Van ons. Van elkaar.
Fris is ze.
Onconventioneel en zo van een surfplank geritst. Ongedwongen besluit ze soms ter plekke dat een voorgenomen gedicht niet ten gehore gaat worden gebracht. Om dan te erupteren met teksten licht van toon, maar toch ook soms met een diepduistere kern.
Interessante dichteres.

“Ooh ooh ooh ooh. Take me away ooh ooh“. In een melodie die me zoet al dagen teistert, blijft dit liedje uit het optreden van Adil bij.
Een Vlaams duo, bestaande uit Adil (zanger) en Aka (gitarist), dat pakkende melodieën koppelt aan mooi gestileerde gitaarakkoorden en een soepel stemgeluid dat in de refreinen verslavend hypnotiseert.
Hun nieuwste single ‘Hold it together’ zongen we massaal mee vanaf houten bankjes en zo aangenaam hun sound dat ik Adil inmiddels op Spotify volg.

 

 

Wat ook razend goed beviel afgelopen vrijdag was de woordenwaterval van Dean Arma. Een poëtisch artiest,  wiens teksten als het ware nog nat van de inkt zijn als hij het podium op stapt. Vers en actueel rhymen.
Hij schrijft gewoon onderweg en tussen sets door nieuwe woorden. Check deze bijvoorbeeld. Uit z’n tweede set van de avond:

“ik ben niet van geweld
maar wordt niet boos wanneer ik je terecht
hoek
ik ben de verandering
die ‘k zelf
zoek
maar soms ben ik mezelf kwijt
Vind mezelf terug in alles om me heen
Ik ben slechts een verzameling fragmenten
Van iedereen”

Nog meer talent. Carina Fernandes laat zien wat er gebeurt als iemands dochter tijdelijk publiek bezit wordt.
All the way from Rotterdam. Naar Scheveningen. Bij the Shore. Aan het strand en de rand van het podium.

Van haar krijgen we sleutel en toestemming tot het dromen van werkelijkheden. Zij deelde drie gedichten die alleen al door haar prachtige stem onverbiddelijk de aandacht vroegen. Elk van die teksten met een metrum om van te houden. En silky smooth feel om te onthouden.

Ik luisterde met dichte mond en nam me voor snel weer een optreden van haar te bezoeken.

Sterk was ook het debuut van ‘Hartslagen’. Gedichten gloedvol voorgedragen door Hans Evers. En het voelde eerlijk. Ernstig. Ook de presentatie was op orde. Rust in de stem en mooie, gracieuze bewegingen. Sereen albast.

Een avond goed voor peace of mind. Vredig, vriendelijk de contacten onderling. Relaxed drankjes bestellen en een beetje dollen met loslopende kids en pauzerende artiesten.  De mellow feel en ontspannen sfeer van The Shore ten voeten uit. Goede keuze dus om het evenement juist daar te houden.

Gecombineerd met een strakke organisatie en het idee schoonheid in woorden vorm te geven als vest van wol tegen oktoberkilte, was Poetry & Coffee Shore edition een succes. Een ervaring die voor iedereen die daarbij was naar nog veel meer smaakt.

~taalluister~