Vier muzikale durfals die de binnenbocht met gierende banden nemen. Snel, indrukken geven en verdringen. Drie decennia in 5 kwartier. Ghetto, Gutter and God. Meisje vrouw, prostitué, reizigster ondergronds. Ik heb ontzettend genoten van de heldere dictie en de zuivere zang.
Enthousiast geknikt over het lef van Dionne Verwey om gewoon live bas en keyboard te spelen in een volle zaal. Ze kan vertellen met een kleine stem die je boeit, vaster boeit en dan tenslotte omwikkelt in het verhaal. Heel gaaf.
Francesca Pichel heeft een soulvolle stem die perfect de songs die ze in de voorstelling uitvoert, uitlijnde. Ook de gitaarlick van ‘It’s a man’s world’ had mijn grote sympathie. Nee ik ga niet alles verklappen behalve dat ik weinig muzikalere acteurs heb gezien.
De timing van de raps en verbindende kreten tezamen met zijn sticky drumvingers maken van Vernon Chatlein bijna tegen zijn wil een titaan en podiumreus.
En dan de man met baard die door zijn lenige spel en multimuzikaliteit van het ene op het andere moment vrouw, vader, lijk, commentator, nar of clubbezoeker wordt. Gery Mendes toont dat er ergens een talentenvijver is waar hij en zijn kompanen aan ontstegen zijn.
