Er zijn van die bands die blij maken dat muziek ooit is uitgevonden.
In het programmablaadje van de Popronde staat aangekondigd dat er op 17 november om acht uur journaaltijd I’m with Stupid zal optreden. De locatie is de Prael in het Energiekwartier.
Reggae gaan ze doen.
Dat betekent volgens verwachting spannende, lome muziek op tweekwartsmaat.
Snorren en brillen en baarden onder dreads. Rasta vibration.
Mooi niet!
Het eerste nummer ‘The way things go’ was meteen ook de schakelaar van een geleiding waarvandaan iedereen onbeperkt energie af kon tappen.
In een happy hour van ruim anderhalf uur speelde I’m with Stupid een set die van ska, naar rock, naar rocksteady racete.
Reggae-intro’s en zelfs een heuse echte funkstamper. Hoogst dansbaar.
Ook een poppy tribute to the roady: ‘My friend’ kwam voorbij. Een hit van Groove Armada die al snel wordt geïntegreerd in een razend ‘Fool force’ tijdens de toegift.
En alles analoog.
I’m with Stupid. Dat zijn acht gasten, dudes, gozers die met z’n allen plusminus 120 kilo wegen. Wel zwaargewichten op strak spel, pompende composities en unisone samenzang.
Hun ritmesectie en dan met name het basspel is van aangenaam hoge kwaliteit.
De hele set door wordt de basis gelegd en onderhouden door strak gedefinieerde baslijnen die de songs constant in beweging houden.
De snaredrum had wat mij betreft nog wel wat hoger afgesteld mogen worden, maar klonk toch wel lekker fel en gemeen.
Solide gitaarwerk en een zanger met een goede stem die zijn publiek geweldig aanvoelde.
Met het grappige keyboardje werden functionele bubbleriffs in elkaar gepuzzeld en natuurlijk was er onderscheidend voor de ska ook de brutale blazerssectie die er in alle songs tussendoor tetterde.
Arrangementgewijs voorbeeldig en feilloos gespeelde breaks en nummereinden.
Een band dus die bovengemiddeld goed samenspeelt met een lekkere sound en een toegankelijke show die knettert en kneitert.
Een band ook die weet hoe te vermaken en waar je als toehoorder onverstandig oordoppen voor afdoet om nog meer ondergedompeld te worden in ongecompliceerd plezier.
‘Amsterdamse jongens uit Utrecht’ schreeuwt de zanger, Kris O., bijvoorbeeld opeens. En misschien klopt het wel, maar het heeft een bepaalde onlogica die net zo grappig is als de langlopende gag in South Park waar hun naam naar verwijst.
Wat verbazing wekte is dat er geen gewonden vielen op het podiumpje in de Prael. Het scheelde steeds maar een beetje.
De schuif van de trombone die de als bezeten springende toetsenist op een haar na onthoofdde. De zanger die net aan een door basgitaar doorboorde milt ontsnapte.
Met grote glanzende ogen van pret lieten de toeschouwers zich meeslepen. En dolden mee op de vierkante meter. Steeds wilder en wilder. Stampend, skankend, tollend, dansend, zingend. ‘
“Wobonono Wo o o o oo ooo” klonk het dan veelstemmig.
Een participatie die toont dat I’m with Stupid een van de betere Nederlandse bands van het moment is wanneer het er om gaat het publiek mee te nemen in hun vrolijke chaos.
Je zou de band daarom kunnen schetsen als enkel een energieke, vrolijke, grappige boyband.
Je doet ze echter te kort wanneer je alleen die punten benadrukt. Ook op muzikaal gebied namelijk staan ze hun acht mannetjes.
Wil je een labeltje plakken op hun muziek zul je met een hele doos stickers aan moeten komen.
Dub, reggae, rock, grunge, funk. Qua ska is het door het ontbreken van felle rimshots op de drumkit meer Selecter dan Specials.
Heerlijk om op te skanken.
Kris O. (zang)
Mr. E. (bas)
de Guidos (drums)
Lowilowilowi (gitaar)
Mellie (toetsen)
Thijs (trombone)
Ben (sax)
Barend (sax)
Goede muzikanten die samen I’m with Stupid vormen. Eén van die bands die blij maken dat er muziek is uitgevonden.
~taalluister~
Foto: Jessie Kamp Fotografie