Jazzmeia Horn was betoverend met haar Social Call optreden: een recensie

Hi. Good evening. Thank you very much for coming. I have Victor Gould on the piano, Barry Stephenson on the bass and Henry Conerway the Third on the drumset.

Dat zijn de allereerste woorden die Jazzmeia Horn tot ons spreekt op die vijftiende november in Lantarenvenster.

Direkt daarna kondigt ze haar eerste nummer aan en is daar een wervelende versie van Betty Carter’s ‘Please do something‘.

Plagend, zoet verleidend en ondeugend. Zo geloofwaardig into the song die ons vertelt hoe leeg haar bed in de kamer is. ‘If you know what I mean.

Een geweldige vertolker is ze. Na haar impressie van de verleidster zie je in de loop van het optreden het meisje dat op familiefeesten in de hifi hoek op het parket haar eerste optredens gaf. Een tiener die een nummer van Marvin Gaye leert zingen. De moeder die haar baby wiegt. De diva die in haar arsenaal wel duizend flageoletten heeft. Een filosoof. De kunstenaar die verstilt.

In ‘The Peacocks‘ zie je die verstilling het best. Dan maakt ze het podium op magische wijze tot een centrum van de wereld. Wordt ze een verschijning die met sereen gevouwen handen voordraagt. Het muziekbaken is waarlangs haar begenadigde begeleider op piano, Victor Gould navigeert.

Ruim vijf minuten van absolute schoonheid die eindigen met een traploze uithaal van haar stem naar de vierde oktaaf. Onverantwoorde toegang tot het genotscentrum.

En plezier dat ze heeft. Dan trekt ze uit het publiek iemand het podium op voor een dansje. Of zet ze met een aanstekelijke grijns kerstliedjes in met de opdracht voor de drummer om die te interpreteren.
Een spelletje dat welbesteed is aan Henry Conerway III op zijn drumkit.
Hij speelt het klaar de scats van Jazzmeia te beantwoorden met improvisatie rimshots op zijn drumstel. Pure joy in skills.

Ook de bassist van de avond is veel meer dan een vakman.

Hoe Barry Stephenson iedere keer liefdevol rukt aan de snaren van zijn bas.
Pellend en plukkend tot de juiste feel uit de noten komt. Hij beleeft het hele optreden een droom waarvan je hoopt dat hij je daar deelgenoot van maakt.
Zijn ogen fladderen alleen alert op wanneer een van z,n kompanen op het podium aan een improvisatie begint.
Dan beweegt hij mee.
Dwingt hij zijn snaren tot een zilveren rivier die loom kronkelt of woest bruist tot zij in de verte horizonten kust.

de band vlnr: Victor Gould, Jazzmeia Horn, Barry Stephenson, Henry Conerway III
de band vlnr: Victor Gould, Jazzmeia Horn, Barry Stephenson, Henry Conerway IIIFoto: www.truusdeboer.com

En elke foto die er die avond wordt gemaakt lukt wonderwel.
Zo diep is de camera voor Jazzmeia Horn gevallen.
Alles klopt. Van haar ‘spats’ tot aan de blinkende arm- en vingersieraden. Haar makeup licht aangezet. Terwijl haar prachtjurk de hele avond soepel haar bewegingen omlijst.

Een brok vrouwelijkheid on en off stage die haar onwaarschijnlijk grote zangtalent in een even zo grote charme vat.
Vertegenwoordigster van onbegrensd muziekplezier.

Misschien doet ze wel denken aan legendarische zangeressen, maar haar plaats tussen zon en maan is uniek en onvervreembaar.
Een boodschap om niet te vergeten!

Ik wist niet goed hoe het concert te beleven. Met mijn ogen dicht genieten van de muziek of met mijn ogen open.
Ik koos voor het laatste.

Jazzmeia Horn is één van die zangeressen die je gezien moét hebben.

~taalluister~

Credits: Alle foto’s in deze recensie zijn door www.truusdeboer.com gemaakt

Comments to Jazzmeia Horn was betoverend met haar Social Call optreden: een recensie

  • Hey! This is my first comment here so I just wanted to give a quick shout out and say I truly
    enjoy reading your articles. Can you recommend any other blogs/websites/forums that deal with the same topics?

    Appreciate it!

    Visit my web page … Aegean College

    Elias 27 april 2022 14:42 Beantwoorden

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.