Thomas Oliver
De avond begon met de gedurfde kopstem en sferische slideklanken van Thomas Oliver. Een troubadour uit Nieuw Zeeland die inspiratie haalt uit toevallige ontmoetingen.
Hij liet ons met zijn composities en spel terugdromen. Dicht bij zachte gevoelens. We kregen zeven nummers van hem. Allemaal even relevant voor een atmosfeer van saamhorigheid. De opkomst was met het indrukwekkende ‘If I move to Mars’. Later maakten we kennis met ‘Bulgarian Mountains’. Dat nummer spreekt mij persoonlijk erg aan omdat ik me het verblijf van Martina in de bergen van Bulgarije nu nog steeds voorstel. Rustig, helend.
Eindigen deed Thomas met een song waarin hij de snaren van zijn gitaar en de klankkast beurtelings deed klinken als een roadtrip met blauwgrijze horizonten in de voorruit gestanst en een feestdans rond een oude totempaal.
Interessante artiest. Eentje die ik zeker nog eens wil zien.
Daarna … temidden van fotoflitsen en bliksemshots.
MyBaby
Fantastisch, vrij. Uiterst feminine terwijl Terwijl de smelting van bas, drum, gitaar en zang mannelijk bonkten, wroetten en stootten tegen ieders buik.
Sjamanistisch showmanship met superdrive de massa in beweging houden.
Twee uur lang tribal bewegen. Heup aan heup met andere betoverden.
Gitaargeluiden via effectkastjes vervormd versterkt tot audio van outer world.
Met mannen- en vrouwenogen kijken. Kwijlen, reikend. Totdat we State of Mind van schaamteloos bereikten.
Macht van diva’s ligt in kleding, accessoires en een werkend scheerapparaat. En in minutenlang aangehouden tonen en soulvol gezang.
Net zolang totdat de buizen van eustachius beiden buigend om genade vragen. En de bekkens, toms, de kick en de hihat ritmisch zwoegen. Beats and fills and vile rimshots.
Geweldige performance met een maximum aan cool.
Dat is MyBaby anno 2019.
Steviger dan ooit zijn ze op dit moment de heetste, stoerste podiumgoden in het circuit.
Hé! Je moet echt eens een gig van ze meemaken.
Wraaauw !!
