Melanin Kris — Aspire 2 Inspire

De voorstelling Aspire 2 Inspire. Een multilanguaged, kundig, spiritual, ontspannend, eclectic, prikkelend, mystifying, bevlogen and spiritual journey in two parts – By Melanin Kris

–De gele zaal in de Vaillant te Den Haag op zaterdag 9 juni om 4 uur is behangen met het geluid van Fela Kuti die zeer beslist onzinonderwijs afwijst.
‘Teacher don’t teach me nonsense’. Als thema legt dat de lat direct ver boven reikhoogte.

Dan gaan de deuren symbolisch dicht. Symbolic want gaandeweg het optreden druppelen er steeds mensen binnen. Een gebeurtenis die door artiest en toeschouwer vaak als storend wordt beschouwd. In de voorstelling van Melanin Kris is dit element echter bewust opgenomen.
Moeilijkheidsgraadje erbij.
En een verschuiving van de orde die een kleine preview geeft van hoe een visionair staat ten opzichte van het opzoeken, en dan beslist verbrijzelen van grenzen.

De spoken thought begint voor ons, spectators, met een paar videobits op het scherm in het donker. Elk steeds een paar minuutjes. We horen sound. We horen flow in de sound. Lekkere hypnotic vibe.
De beelden lijken door 8mm geschoten. Het zijn expressieve stills die tot leven komen in het land van opportunities. Krachtige gezichten.
Scherp gesneden profielen. Van ebbenhout. Kleurig.

Dan krijgt het decorzitje op het toneel volk over de vloer. Melanin Kris gebaart. Praat.
Onversterkt. In perfecte dictie in zowel English als in het Nederlands introduceert hij gezin, pa, een vroege muzikaliteit en de zwaaiende buurt die in de zon achter moet blijven.
Lekker babbelen en even demystifyen. En van daaruit uitnodiging aan ons aktief mee te doen.

Met een innemendheid die alleen pure ontspanning kan brengen maakt hij ons deelgenoot van zijn langbestaande dromen de wereld en wijk te veroveren. Straat voor straat.
Helden, komen langs. Eentje zelfs binnen. Spike Lee, Kahlil Joseph en pa paps. In random order krijgen ze allemaal love en credits. The only way to roll.

Maar check. Poet LE Visionair is even goed revolutionair als charmant. Een bevlogen architect die de toekomst schetst met ideeën. Aktivistisch omdat vragen en stellingen schijnbaar steeds gevoeliger prikken in zenuwbanen die bestaan.
Frictie mensen. Nodig maar zooooo shit.
Vanuit die frictie komen er termen als nationalisme en uitsluiting interaktief naar voren.
Terwijl het eigen bestaan erkennen en omhelzen toch nauwelijks als misdaad kan worden benoemd.
Op een haar na is er begrip. Emmers vol goede wil ook.

Bijna anderhalf uur hebben we bouwstenen van een proces naar spirituele werkelijkheid verplaatst zien worden. Zonder handleiding over hoe die te rangschikken.
Die road without map als blijk van eigenaarschap van onze eigen werkelijkheid geeft ontzaglijk veel waarde aan de voorstelling.

Nog een vrijheid die ik me veroorloof is stilletjes te applaudisseren voor de manier waarop de artiest vervolg heeft gegeven aan de stelling: “Colour is an illusion.” Geweldig knap om naar aanleiding hiervan tussen alle regels in de voorstelling deze vraag te componeren.
“Who is creating that illusion?”

Een goede vraag. Hét kenmerk van een goede leraar.
Dus we eindigen weer met Fela Kuti. ‘Teacher don’t tell me nonsense’

Well he didn’t. In a powerful poem he showed us at least 6 million ways to live.

En we concluderen dat Melanin Kris ontegenzeggelijk datgene heeft wat nodig is om een volmaakt entertainer en een hell of a inspirator te zijn.

-taalluister.-