Men beweert wel eens dat in het voetbal de bal centraal staat. Bijna goed, maar als nondeskundige kan ik je vertellen dat het om de netten gaat. Urenlang kunnen ze onontdekt wachten om zich opeens ritselend te laten horen in hun toestemming voor glorie.
Geduldig en gretig tegelijk. Als maagdelijke vrouwen van de straat vouwen ze zich liefdevol om elke minnaar die zich aandient heen. Hun opening ruim zeven meter gespreid.
En toch brengt hun stem niet altijd roem. Wel is er immer die nijd en dat balen. Dan weer bij die en ook voor de ander.
Het beste is dat te zien wanneer hun bolling niet een wandeling naar de middenstip voortbrengt.
Daar is de opwinding in de stadions. Daar is die orgie van lawaai en gelukzaligheid. Zie daar ook de wanhoop van de keeper, de teleurstelling van spelers en de vreugde bij een deel van de toeschouwers.
Het is een doelpunt. Een goal die tot in lengte van jaren wordt doorgesproken en geanalyseerd. De veelbesproken tweelingbroer van het tellende doelpunt. De goal die niet in de score tot uitdrukking komt.
Een afgekeurd doelpunt.
In de persconferenties wordt er meer nadruk op het afgekeurde doelpunt gelegd dan op goals die wél telden.
Ze zijn de voorboden van de what if-theorieeën. Met hen worden er volgens trainers heel andere wedstrijden gespeeld.
Een bron van vermakelijke wanhoop en onbegrip voor de helft van de bezoekers en de passievrucht voor het gehele stadion.
Maar de netten wijzen hen bevredigd af. Na de penetratie wordt fluitend duidelijk gemaakt dat de etiquette niet is gevolgd. Dat de daad veel te wild was en het voorspel niet goed.
En als het orgasme is gefaked volgt de ochtendspijt in de kranten.
Het is bal in de bladen van voetbalvolgend Nederland.
Een goal van AZ tegen PSV is uit de geschiedenis geweerd.
-taalluister-
