“de Vierde van Seedorf”
De avond dat Ajax de Champions League won.
Gemengde gevoelens hadden mij als PSV’er 93 minuten lang bestormd.
De ‘verkeerde’ Nederlandse club op de Europese troon?
Heden werd geschiedenis en die historie is, zo ook met anderen, sterk verbonden aan die ene.
De allerjongste.
Hoe hij huilend een strelende hand op het been van Rijkaard hield tijdens het interview dat hen na afloop werd afgenomen.
De manier waarop hij ondanks die emoties verbaal op de been bleef zoals hij dat in de wedstrijd ook kranig deed.
Zielsgelukkig lachend legde hij in die drie minuten, gelijk die beelden Nederland vertederden, als mens beslag op mijn hart.
De voetballer waardeerde ik reeds.
De knaap, toen al international en debuterend met een doelpunt, werd een jongeman en woonde internationaal.
Crescendo ging de loopbaan en zijn knappe doelpunten waren mede de oorzaak van Oranje’s plaatsing voor deelname aan het EK in Engeland.
Goede tijden voor Oranje zou je zeggen. Niets is minder waar.
De term goede lichting werd een te zware lading voor deze mediagenieken.
Nederland stond bol van latent talent en strubbelingen.
Engeland 1996:
Davids is naar huis nadat de Kabel is ge(open)baard. De bondscoach deed aan speleontologie volgens Edgar, een vriend van Seedorf.
Het thuisfront verhardt zich. Een schisma dreigt. De straf voor muiters in oorlogstijd is nog steeds de strop.
Veel concurrentie voor posities op het middenveld en verbazingwekkend slechte wedstrijden op het toernooi met de onvermijdelijke katerwedstrijd tegen Engeland als gevolg van de onrust bij Hiddink’s keurkorps.
Het werd 4 tegen 1 en Nederland mocht zich gelukkig prijzen dat het niet nog meer werd vernederd.
Kort na de nederlaag van Oranje heb ik met de poes toch nog een polka om de toen ternauwernood heel gebleven salontafel gedanst.
Geen uiting van plezier, doch slechts van opluchting kan ik verzekeren.
Het bleek dat Oranje toch geplaatst was voor de kwartfinale.
Terwijl de metro evenals de vermeende rassenkwestie enkele dagen geleden is opgeblazen maakt Oranje zich op om via het slachten van de Haantjes de halve finales te bereiken op weg naar de titel.
Nadat Seedorf vergeefs als enige appelleerde na hands van Desailly in het strafschopgebied van de Fransen en de Golden Goal in de kluis van de brilstand is blijven liggen neemt Clarence zijn aanloop………….
Hij mist.
Als daarna, o ironie, een man met de naam Blanc scoort, barst de anti-held openlijk in huilen uit.
De enige die de toen vijftienvoudig international Clarence Seedorf naar behoren probeert te troosten is Karembeu. De 122-minutige vijand.
Een jaar, en 29 dagen later is de tocht van hemel naar hel voltooid.
In het kille vuur van de controversie is nu de tinnen beker waarin het venijn bijna een decennium in geschonken zal worden, gegoten
Omdat ik Clarence de misser niet meer kwalijk neem schaam ik me niet toe te geven dat ook ik, gelijk heel Nederland, Seedorf heb uitgevloekt.
Emoties voorkwamen eerlijkheid en sportiviteit mijnerzijds en de salontafel ging er alsnog aan. Overigens had poes toen al een goed heenkomen gezocht.
Wellicht hebben de beschreven emoties mij een groots moment ontnomen.
Sloeg Seedorf, juist tijdens mijn vernieling, zijn ogen richting de snel donkerende Engelse hemel op, zich luid beklagend of zich stilzwijgende afvragend waarom het paradijs van die avond van 24 mei 1995 nu toch zo ver weg lag?
Ja ik deed er aan mee. Ik verguisde Clarence Seedorf op dat moment waar een ovatie op z’n plaats was.
Wie kan er met zulk grandeur missen. Wellicht slechts Uli Stieleke.
Voetbal is Heroïek en dat kregen we op die dag bij de vierde. Van Seedorf.
Ik stel nu dat Seedorf de meest complete Nederlandse voetballer ooit is.
U zegt van niet?
Dan nuanceer ik dat.
Clarence Seedorf is ‘s Nederlands meest menselijke topvoetballer ooit.