Killing of a sacred deer; regie: Yorgos Lanthimos

Ik onderging een beklemmend, onvoorspelbaar en onvoorstelbaar razend knap gemaakt meesterwerk. Ik waande me in een willekeurig brein als een nachtmerrie tijdelijke waanzin brengt.
In de film maak je mee dat de los gebogen touwen van de werkelijkheid rafelig uitwaaien wanneer selectieve affectie , sexuele onvolkomenheid en een gevangenis van succes onder toenemende druk steeds meer prominent worden. En de point of view van een kinderleven wanneer mama en papa dat niet perse meer als te beschermen zien. Wanneer lelijkheid van de laatste sluiers is ontdaan, blijkt horror gewoon nextdoor te leven. Wat zeg ik. In hetzelfde bed te liggen waar zoveel blije kronkelingen zijn voorgegaan.

Ik heb niet alles begrepen, want er loert een afgronddiepe symboliek in de film. Lokatie, shots en dialogen zijn soms zodanig weergegeven dat ik nog tijdens het kijken mezelf afvroeg of ik zag wat ik hoorde en begreep waar ze waren. Verwarrend en boeiende reflex naar de afstandbediening. Rewind please !

Mijn lichaam reageert nog steeds schaamteloos wanneer ik Nicole Kidman in ondergoed zie. Of tegen een lichte achtergrond haar slightly xbenen.

Ja joh. Dan heb ik allemaal kippenvel.
Ik vond het een geweldige film.

-taalluister-